Temmuz Akşamı
Hafif bir esinti var havada. Aylardan Temmuz ama ben hiç bu serinlikte bir Temmuz yaşamamıştım. Verandada oturuyorum akşamın bilmem kaçı, rüzgâr hafiften saçlarıma esiyor. Kulağıma gelen kısıktan bir müzik var. Bu aralar tarz değiştirmeye çalışıyorum. Yaz akşamlarına gidenleri dinliyorum, inceden kelebek uçurtan, maziye götüren ama yüzdeki tebessümü silmeyecek olanları... Ayaklarımın üşüdüğünü fark ediyorum, ne yazık ki umurumda değil şu an ben de donmayı sevengillerdenim. Boşuna demiyorum kış insanıyım diye, zatürreye beş kala anca sokarım ben kafamı eve. Kendimi bunca güzellikten nasıl mahrum bırakabilirim ki anlayamıyorum. Rüzgâr saçlarıma dolmuş, kulağımda farklı bir esinti, gökyüzü en sevdiğin renge boyanmış aralara yıldızlar serpiştirmiş. Ay mı? O her zamanki asaleti ve bitmez dostluğuyla gözlerimin içine içine bakıyor. Nefes alıyorum dahası mı var? Daha ne ister insan? Doğdum, bebek oldum, çocuk oldum, genç oldum, yaşıyorum, yetişkin olacağım, yaşlı olacağım, toprak ol