Letâfet

Vera İçin Bir ağaç var içimde  fidesini getirmişim güneşten.  Salınır yaprakları ateş balıkları gibi  yemişleri kuşlar gibi ötüşür.  Yolcular füzelerden  çoktan indi içimdeki yıldıza.  Düşümde işittiğim dille konuşuyorlar,  komuta, böbürlenme, yalvarıp yakarma yok.  İçimde ak bir yol var.  Karıncalar buğday taneleriyle  bayram çığlıklarıyla kamyonlar gelir geçer  ama yasak, geçemez cenaze arabası  İçimde mis kokulu  kızıl bir gül gibi duruyor zaman.  Ama bugün cumaymış, yarın cumartesiymiş,  çoğum gitmiş de azım kalmış, umurumda değil. NAZIM HİKMET

Güzel günler göreceğiz çocuklar Güneşli günler göreceğiz. Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar Işıklı maviliklere süreceğiz…    Nazım'ın da dediği gibi mi cidden? Gelmiyor gibi çünkü o güneşli günler. Her gün yepyeni bir olaylar silsilesiyle güne merhaba diyoruz. Küçükken büyümek ister ya insan ve derler büyükler büyüyünce de küçülmek isteyeceksin diye... Beş yaşıma girdiğim günü hatırlıyorum. Oturma odasının kapısından beş kardeş yaparak elimi içeri giriyordum. Karşımda annem ve babam... İlk kurduğum cümlem "ben bugün beş yaşına girdim." tabi ki ardından sıralanan bir çok cümlenin ardından bizimkilerden o meşhur cümle döküldü. Asla böyle olmayacağını kabul ettirmeye çalışıyordum o zamanlar. Oysa ki bu cümleleri kuran bütün diğer büyükler gibi bizimkilerde çok haklıymış. Daha geçen 16 Mayıs'ta 23 yaşıma girdiğim gün söyledim çok haklılarmış. Büyümek özgürlük sanıyormuşum ancak büyümek en çok sorumluluk imiş. Bir zamanlar oyuncaklar, arkadaşlar, çarpım tablosu belk