İnsan




İnsan hayatı eski bir köşke benzer. Kazanılan ve kaybedilen değerlerin yanında yaşanmışlık vardır. Her köşesinde mutlu, huzurlu yeri geldiğinde acı hatıralar bulunur. Kirlenmeye yüz tutmuş onca duvar. Kazındığında bir bir dökülür hatıralar. Her katında bir parçanı bıraktığın o köşkün temelleri onlarca hayatın bir özetidir belki de. Gezerken anlarsın boş katların sessizliğini. Terk edip gitmişsindir ve arkanda kocaman bir enkaz. Bir zamanlar terk ettiğin insan edasıyla bakar arkandan. Bırakmaz peşini, düştüğünde alnında oluşan yara izi gibi her an yanında. Acıtır içini. Hele ölüm çaldımı köşkün kapısını haykirirsin 'Neylersin ölüm herkesin başında.' diyerek çoğu şiirinde ölüme olan korkusunu dile getiren, beklemekten usanmış üslupta ki tavrıyla Cahit Sıtkı misali...
                              
                                     -18 Temmuz 2014-

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Şiir/Milyon Kere Ayten

YAHYA EFENDİ TEKKESİ

İYİLEŞMEYİ İSTEMEK..