Şu Koca Dünya

-

Bazen hayatta nelerle karşılaşacağımızı, nelerle savaşacağımızı ve hayatın bize neler göstereceğini bilmeden yaşarız. 2 dakika sonra ne öleceğimizi biliriz ne de yeni biriyle tanışacağımızı… Bilmeden yaşarız, umarız, ümit ederiz. Karşılaşacağımız olayların bizi yeni bir mücadele içine sokmamasını temenni ederek, günaydın deriz yeni sabahlara. Yeni bir gün, yeni başlanğıçlar. Her sabah, yine ve yeniden. Aynı anne ve babadan olan kardeşlerin bile  birbirinden farklı olduğu bu evrende zaten bütün insanların birbirinden farklı olması da yatsındanmaz bir gerçek. Milyonlarca farklı karakter içinde doğru insan profili çizmek ne kadar kolay olabilir? Hayattan beklentilerimiz, emellerimiz, hayallerimiz, yahut hedeflerimiz hepsi birbirinden farklı.  Aynı gibi gözükenlerin bile vardığı sonuç birbirinden o kadar uzak ki. En basit iki öğrenci,  üniversite sınavına yıllar önceden hazırlanmaya başlamış , tek gayeleri o sınavı başarıyla kazanıp yıllar sonra hekim olarak mezun olmak. Fakat biri mezun olup çok para kazanıp, iyi yerlerde çalışıp, gezip, tozmak isterken, diğeri belki de kendini içinde yıllar önce doktorsuz bir köyde yaşamanın verdiği acılı kaderle, kaybettiği bir  yakını yüzünden insanları iyileştirmeye, onlara derman olmaya adamış. Hayat bu işte. Sanki herkes aynı yöne gidiyor gibi fakat herkesin kendine çizdiği bir yol, bir güzergah var. Amaçlar, hedefler, gayeler hepsi birbirinden farklı. Kimi zaman saygı çerçevesinin çizgisini kaydırsak da içimizdeki insaniyet kırıntısı bitmek noktasına gelsede bir arada yaşamayı başarabiliyoruz. Peki bu kadar şey dünyaya ağır gelmiyor mu? Toprak ne zamana kadar kabul eder bu kadar yaşanmışlığı? Katlanır mı daha fazla? Yoksa oda hala ümidinin kırıntılarına tutunup, hayatın gebe olduğu mucizeleri mi beklemekte? Sahi hayat mucizeleri mi gebe? Önümüze gelen süprizler bizim için mucize mi cidden? Peki o zaman neden bu haldeyiz? Neden herkes mutsuz, neden herkes ağlıyor? Yoksa mucizeler hala yola çıkmayı mı bekliyor? Ümitler bitmek üzere olsada keşkelerimiz  hala havada, düşmesinler diye dualarını üfleyip duruyorlar. 
                                                                                              06/18

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Şiir/Milyon Kere Ayten

-
Resim
Ben bir Ayten'dir tutturmuşum  Oh ne iyi Ayten'li içkiler içip  Sarhoş oluyorum ne güzel  Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin  Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor  Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum  Ayten üstüne  Saatim her zaman Ayten'e beş var  Ya da Ayten'i beş geçiyor  Ne yana baksam gördüğüm o  Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor  Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz  Günlerden Aytenertesidir  Odur gün gün beni yaşatan  Onun kokusu sarmıştır sokakları  Onun gözleridir şafakta gördüğüm  Akşam kızıllığında onun dudakları  Başka kadını övmeyin yanımda gücenirim  Ayten'i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz  Bir kadehte sizinle içeriz Ayten'li İki laf ederiz  Onu siz de seversiniz benim gibi  Ama yağma yok  Ayten'i size bırakmam  Alın tek kat elbisemi size vereyim  Cebimde bir on liram var  Onu da alın gerekirse  Ben Ayten'i düşünürüm, üşümem  Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar  Parasızlık da bir şey mi  Ölüm bile kötü değil  Aytensizlik
Devamı

YAHYA EFENDİ TEKKESİ

-
Resim
         Boğazın dört manevi sahibinden birisi olan Yahya Efendi Hazretleri türbesi Çırağan Sarayının karşı yokuşu, Yahya Efendi Sokağının sonunda bulunuyor.  Yokuşu tırmanırken sağ tarafta bir mermer çıkıntı bulunuyor. Bu mermer zamanında hamallık yapan insanlara kolaylık sağlaması amacıyla yapılmıştır. "Hamal taşı" ya da "istirahat taşı" olarak da bilinmektedir. Bu mermerin yan tarafında zamanında Yahya Efendi Hazretleri tarafından yapılmış ama günümüze kadar gelmeyi başaramamış tadilattan geçmiş bir çeşme bulunuyor. Yahya Efendinin bir şiir ustası olduğu da bilinmektedir ve çeşmenin üzerinde iki tane kitabe vardır. Kitabenin sonuna tarih düşülmüş ve Miladi 1538- Hicri 945 yıllarını göstermektedir. Aynı yıl içerinde Kanuni Sultan Süleyman Karaboğdan seferine çıkmış, Barbaros Hayrettin Preveze Savaşını kazanmıştır. Fakat çeşme üzerindeki bir kitabede de çeşmeyi yaptıranın Yahya Efendi olduğu fakat Mahmut Efendinin e tamir ettirdiği ve ikinci ihya ettiricisi olduğu
Devamı

İYİLEŞMEYİ İSTEMEK..

-
Resim
        İnsanlar bazen bazı acıların, bazı hüzünlü anıların sadece kendi başlarına geldiklerini zannediyorlar, oysaki hayır dünya yedi buçuk milyar ve yadsınamaz bir kısmı farklı hayatlarla aynı duyguları eminim ki tecrübe ediyordur. Fakat o buruk tecrübe sahiplerinin ancak şanslı bir kısmı mental olarak sağlıklı bir hayat sürmeyi tercih edip bırakıyorlar ve savaşlarını bitiriyorlar. En büyük düşmanımız olan (aynı zamanda da en büyük dostumuz da kendileri :)) kendimizle ve kalınmaması gereken iki zaman yani biri değiştiremeyeceğimiz, geri getiremeyeceğimiz geçmiş ve daha erkenden inşa edemeyeceğimiz, engel koyamayacağımız gelecek... Ne yazık ki öyle bir yaratılış var ki içimize ille de müdahale edemeyeceğimiz olayların kaygısıyla kendimize hayatı zehir etmekten zevk alıyoruz. Bazı insanlar kaostan beslenirken bundan zevk alıyorlar ve o bahaneleri giderse nasıl üzüleceklerine şaşıracakları için hep üzülecek ve kendilerini derbeder hissedecek bir olay buluyorlar kendilerine. Melankoli bi
Devamı