Piraye

-


      Kahve insanı ne kadar uyutur veya rüya aleminde tutar yahut da hayaller kurdurur? Antidepresan gibi gelir mesela bazı insanlara. Bir yudum kahve, belki sohbet edecek bir dost belki de bir kağıt ve kalem.  Kahve beni uyutur, uyku da bana mutluluk verir. Bu sebeple mutlu ve neşeli bir insanımdır belki de kim bilir? Uyuyorum şu an, masada fincanım önümde defterimle beraber. Kahvenim dumanları kaçıyorlar yanımızdan kaçsınlar biz bize yeteriz ne de olsa.  Fazlaları çöpe atmalı insan, ömüre fazla insan fazla eşya çok, gerek yok temizlemeliyiz her şeyi.  Neye, nereye, kime yetebilir ki insan sonra. Otuzlara kırklara gitmek isterdim mesela, kaleminden sanat akan o insanların zamanına. Neler yazmışlar ne büyük sevdalara düşmüşler hissetmek istedim. Kimi bir çift göze, kimi yaşayamayacağı günlere, kimi ayaklarının altındaki toprağa, kimi ise dalgalanan bayrağına. Herkes bir sevdaya düşmüş herkesin derdi kendine büyük olmuş. Şanslı mı değil mi tam karar veremediğim Piraye’  ye gitti aklım. Hayatından bir çok kadının geçtiği Nazım’ın gönlünde hiçbir kadın onun değerine sahip olamamıştı. Şu dünyada kaç tane kadına satırlarca sevda dizelenir ki?  Nazım Piraye’yi görür görmez vurulmuştu ona.  Ancak hayat bu ne kadar seversen sev mani olacaksa eğer kim durdurabilir ki onu. Belki sabır sebat gösteriyorsun hatta herkesin gösteremeyeceği kadar sadakat gösteriyorsun bir insana karşı ama yapacağı varsa yapıyor yine ve olmadık bir anda umutların, hayallerin ve  bütün yaşanmışlıklarınla yerle bir oluyorsun. İlk görüşte sana vurulan o adam gün geliyor seni başka bir kadın  için terkediyor. Nasıl bir ah ettiyse artık Piraye Nazım da bir türlü mutlu olamıyor ondan sonra.  

 -Piraye 
Gel sana muhtacım. 

 diyor mektuplarında ama ne yazık ki kabul göremiyor bir türlü. Çünkü  bir kadın böyle bir ihanete kayıtsız kalır mı hiç? Aşkından ölür ama yine de geri dönmez o adama.   





                           14/04/2019

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Şiir/Milyon Kere Ayten

-
Resim
Ben bir Ayten'dir tutturmuşum  Oh ne iyi Ayten'li içkiler içip  Sarhoş oluyorum ne güzel  Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin  Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor  Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum  Ayten üstüne  Saatim her zaman Ayten'e beş var  Ya da Ayten'i beş geçiyor  Ne yana baksam gördüğüm o  Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor  Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz  Günlerden Aytenertesidir  Odur gün gün beni yaşatan  Onun kokusu sarmıştır sokakları  Onun gözleridir şafakta gördüğüm  Akşam kızıllığında onun dudakları  Başka kadını övmeyin yanımda gücenirim  Ayten'i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz  Bir kadehte sizinle içeriz Ayten'li İki laf ederiz  Onu siz de seversiniz benim gibi  Ama yağma yok  Ayten'i size bırakmam  Alın tek kat elbisemi size vereyim  Cebimde bir on liram var  Onu da alın gerekirse  Ben Ayten'i düşünürüm, üşümem  Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar  Parasızlık da bir şey mi  Ölüm bile kötü değil  Aytensizlik
Devamı

YAHYA EFENDİ TEKKESİ

-
Resim
         Boğazın dört manevi sahibinden birisi olan Yahya Efendi Hazretleri türbesi Çırağan Sarayının karşı yokuşu, Yahya Efendi Sokağının sonunda bulunuyor.  Yokuşu tırmanırken sağ tarafta bir mermer çıkıntı bulunuyor. Bu mermer zamanında hamallık yapan insanlara kolaylık sağlaması amacıyla yapılmıştır. "Hamal taşı" ya da "istirahat taşı" olarak da bilinmektedir. Bu mermerin yan tarafında zamanında Yahya Efendi Hazretleri tarafından yapılmış ama günümüze kadar gelmeyi başaramamış tadilattan geçmiş bir çeşme bulunuyor. Yahya Efendinin bir şiir ustası olduğu da bilinmektedir ve çeşmenin üzerinde iki tane kitabe vardır. Kitabenin sonuna tarih düşülmüş ve Miladi 1538- Hicri 945 yıllarını göstermektedir. Aynı yıl içerinde Kanuni Sultan Süleyman Karaboğdan seferine çıkmış, Barbaros Hayrettin Preveze Savaşını kazanmıştır. Fakat çeşme üzerindeki bir kitabede de çeşmeyi yaptıranın Yahya Efendi olduğu fakat Mahmut Efendinin e tamir ettirdiği ve ikinci ihya ettiricisi olduğu
Devamı

İYİLEŞMEYİ İSTEMEK..

-
Resim
        İnsanlar bazen bazı acıların, bazı hüzünlü anıların sadece kendi başlarına geldiklerini zannediyorlar, oysaki hayır dünya yedi buçuk milyar ve yadsınamaz bir kısmı farklı hayatlarla aynı duyguları eminim ki tecrübe ediyordur. Fakat o buruk tecrübe sahiplerinin ancak şanslı bir kısmı mental olarak sağlıklı bir hayat sürmeyi tercih edip bırakıyorlar ve savaşlarını bitiriyorlar. En büyük düşmanımız olan (aynı zamanda da en büyük dostumuz da kendileri :)) kendimizle ve kalınmaması gereken iki zaman yani biri değiştiremeyeceğimiz, geri getiremeyeceğimiz geçmiş ve daha erkenden inşa edemeyeceğimiz, engel koyamayacağımız gelecek... Ne yazık ki öyle bir yaratılış var ki içimize ille de müdahale edemeyeceğimiz olayların kaygısıyla kendimize hayatı zehir etmekten zevk alıyoruz. Bazı insanlar kaostan beslenirken bundan zevk alıyorlar ve o bahaneleri giderse nasıl üzüleceklerine şaşıracakları için hep üzülecek ve kendilerini derbeder hissedecek bir olay buluyorlar kendilerine. Melankoli bi
Devamı