ÖYLESİNE





       Su katılmamış gerçekler içerinde olmak mı, yoksa küçük bir çocuk gibi kurduğum “zamanın birinde çok uzaklarda” diye başlayan o masalların içerisinde olmak mı? Ağır aksak yaşıyoruz hayatı. Alamadığımız tadıyla, bakamadığımız, göremediğimiz her zerresi ile... Sadece fiziksel bir dürtü olarak nefes alıp vermek aktivitesi zorunluluk olayı bizimkisi. Oyundan çıkana kadar seçtiğimiz rollerin hakkını verebilme gayreti belki de. Kaç aşamadan daha geçeriz bilinmez ama her yeni güne yine yeniden günaydın diyerek temiz sayfalar açmak, bu koskocaman oyunda akılda kalır oyunculuklar sergilemek bizim elimizde olsa gerek. Ve evet her nefes almaya devam ettiğimiz süre boyunca bütün bunların farkımda olabilmek umudu içimizdeki. Neydi? umut varsa hayat mı vardı. :):):)



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Şiir/Milyon Kere Ayten

YAHYA EFENDİ TEKKESİ

İYİLEŞMEYİ İSTEMEK..