BİLMEM NE
Bazen insanlara ağır çekim bakıyorum ve o anlarda hayatımın öylece kalmasını istiyorum. Başım ağrıyor seslerinden, bahsettikleri mevzulardan, öfkelerinden, paylaşamadıklarından... Çok mu hızlı yaşıyoruz bilmiyorum ama bazen hayatın bir çok noktası o kadar hareketli geliyor ki biraz daha yavaş mı olsak diyorum kendi kendime. Hayatın tadına varamadan günleri bu kadar çabuk ve hızlıca bitirmek saçma geliyor. Yaptığımız her şey telaşlı ve içimiz anlık bitirme istekleriyle dolu. Hiç bir şeyin tadına ve keyfine varamadan tüketiyoruz duygularımızı, işlerimizi, yaşantılarımızı...
Doyumsamak nedir bilmeden israf ediyoruz yaşayabilecek olduğumuz bir çok hissi, duyguyu ve nicelerini. Hayatımız yavaşça aksa keşke her şeyin tadına varabilsek, zamanın kıymetini anlasak. Ertelemeden yaşamayı öğrenebilsek mesela, nefes alabiliyorken aldığımız nefesin kıymetini bilsek ve onun içini doldurabilsek usulca, yavaşça. Belki şehirde yaşamaktır hayatımızın
dezavantajı kocaman, kalabalık, gürültülü ve kirliliklerle dolu kocaman bir şehir. Hayatın daha durağan olduğu daha tadına vararak aktığı yerde yaşamak belki geçirirdi bu doymak bilmez nefislerimizi, bu telaşlarımızı. Ama hiçbir zaman vazgeçemiyoruz lükslerimizden, elimizin altında olan yüzlerce imkandan ve o kolay yaşamın verdiği doyumsuz mutluluktan.
01/04
Yorumlar
Yorum Gönder