NİSAN
Her yıl birinin aynısı gibi mi geliyor? Neden Nisan’lar hep aynı? Ayı yarılamak üzereyiz, güneş bütün varlığıyla kocaman doğuyor günlerimize. Havalar o kadar güzel olmaya başladı ki, haller evlerde bunalımda olsada nefes alma imkanı olanlar, dolduruyor baharı göğüslerine. Bir insan her bahar mutlu olur mu? Havanın maviliği, hafif esintisi, güneşin sıcacık bakışları... Beni hep böyle havalar mahvetti... Her yıl kurduğumuz bir cümle; ‘bahardandır kardeşim’. Şu zamanda çıkabilsek evlerimizden keşke, baharın tadına Üsküdar sahilde varsak mesela, Kuzguncuk’ta tepelere çıksak, Karaköy’de tatlı yesek, İstiklal’de yürüsek, Süleymaniye’de namaz kılsak, Kabataş’tan Beşiktaş’a koşsak durmadan soluksuz kalana kadar. Marmaray’ın kalabalığına laf saysak habire, metroda boş vagon kovalasak, vapurda koltuk kapmaca oynasak... Yaşlıları ziyaret edebilsek keşke mesela, dümdüz oturup oynasak çocuklarla sahilde, sonra seyre dalsak denizi o sakinliğini, ince ince akışını... Düşünmek ne güzel şey güzel günleri, elbet göreceğiz diyerek devam etmek düşlemeye.
07/04
Yorumlar
Yorum Gönder