İSTANBUL

    Boğazda Ahenkli Bir Köy: Kuzguncuk | İstanbul @yoldaolmak


 Sırtımda bir esinti, battaniyemi aldım ama ısınamıyorum. Ellerim buz gibi oldu, içim titriyor soğuktan. Havanın güzelliğine aldandım, geri çeviremedim bu daveti. Defterimi kalemimi kaptık hemen çıktım balkona. Güneş kaçıyor bulutlar ve ay onu kovalıyor sanki, ben de titreyen ellerimle yazmaya çalışıyorum. Baharı korkuyorum. Ne kadar deseler de İstanbul’un havası pis diye, kabul etmiyorum hiç birisini. Bu hava, bu gökyüzü, bu ayaktanlık nerede var ki? Hangi şehir, güzelliğinden hiçbir şey kaybetmeden bütün kötülüklerini içine gömer ki? Hangi şehir, tarihin adını isminde  taşır ki? Hangi şehirde yüz binlerin atası var ki? Ben İstanbul’a olan sevgime cevap verebilmek için liseden beri buranın tarihini okuyorum, ben bu şehirden başka yerde asla yaşayamam diyen ben, İstanbul’dan vazgeçemem diyen bir ben ne olacak ki ondan vazgeçeyim vazgeçebileyim... Her karışını ezberlemeye çalışırken ne olacak halimiz. Ve şükrediyorum yine bu güne kadar gördüklerimden ve ümitle, dua ediyorum göreceğim güzelliklerinden.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Şiir/Milyon Kere Ayten

YAHYA EFENDİ TEKKESİ

İYİLEŞMEYİ İSTEMEK..